Ambitieuze moslima

Deze column verscheen in SER Magazine

door Yvonne Zonderop

De tandarts vertelde mij laatst dat zijn dochter ook tandarts wil worden. Ze zit in een klas met wel 30 procent moslima’s. Die zien de toekomst vol vertrouwen tegemoet. Niet zozeer in Nederland, maar wel in Dubai of Abu Dhabi. Daar is grote vraag naar vrouwelijke tandartsen, want alleen zij mogen in vrouwelijke monden kijken. Voor deze dames ligt het werk – in tegenstelling tot in Nederland – hoog opgetast.

Ik moest denken aan mijn islamitische vriendin. Zij werkt als onderzoekster aan een Nederlandse Universiteit. Zij is zo getalenteerd dat ze een fantastisch aanbod kreeg om te promoveren in Brunei. Geld noch moeite worden gespaard om haar naar dit islamitische sultanaat te lokken. Ze zit nog in dubio. Maar of we haar voor Nederland kunnen behouden in het huidige maatschappelijke klimaat? Ik steek mijn hand er niet voor in het vuur.

En wat te denken van de ambitieuze dochter van mijn Tunesische hulp. Ze is hard op weg een ontzettend goede accountant te worden: serieus, geconcentreerd, toegewijd. Ook voor haar lokt Dubai – een plek waar competente dames met hoofddoek zich geen moment ongemakkelijk hoeven te voelen – en waar ze een goed salaris kunnen verdienen. Wat zou haar in Amsterdam houden? Ik vermoed dat haar baas zich daar nu het hoofd over breekt.

We willen in Nederland nog weleens doen alsof wij mijlenver voorliggen op andere culturen. Een idee van superioriteit mengt zich dan met een provinciaalse blik: vooral ónze manier van doen deugt. Tegelijkertijd komen andersdenkenden moeizaam aan bod.

Wanneer gaan we snappen dat wijzelf de grootste verliezers zijn van deze blikvernauwing? Ambitie en emancipatie hebben Nederland niet nodig om tot wasdom te komen. De plannen van deze hoogopgeleide moslima’s zouden ons aan het denken moeten zetten.